เมื่อวานคือวันศุกร์
ผมงัวเงียขึ้นมาทำงานตามปกติ
ผมทำงานที่อารีย์ แต่ดันไปถึงอารีย์ก่อนเวลาเข้างานเกือบชั่วโมง
ที่แรกที่ผมคิดออก "Coffee No.9" หรือพี่ต้นที่ใจดีของผมเอง
แวะซื้อข้าวเหนียวหมูทอดแอบมานั่งกินในร้านพี่ต้นด้วย และสั่ง No.9 signature ของร้านที่เป็นกาแฟเย็นที่อร่อยมากๆสำหรับผม
เท่านี้ ผมก็ชื่นใจแล้ว ณ เวลานั้น
ใกล้ถึงเวลางาน ผมจำต้องลาพี่ต้นไปทำหน้าที่ของตัวเอง
ระหว่างทางที่เดินผ่าน ผมก็ผ่าน "Bangkok Espresso Bar" ร้านคีออสคุณภาพดีอีกร้าน
ผมไม่รีรอที่จะแวะลองดื่มเอสเปรสโซ่ที่นี่ดูซักครั้ง
และได้เจอเจ้าของร้านพอดี ผมไม่รีรอจะสั่ง Doppio Ristretto มาดื่ม
ผมรอไม่นาน ลูกค้าก็ไม่มี แก้วทิวลิปสามออนซ์เล็กๆมาวางตรงหน้าผม
"ทำไมสีมัน ไม่ค่อยแดงเหลือง ออกคล้ำๆซะมากกว่า"ผมได้แต่คิดในใจ
แล้วก็วน เพื่อดมกลิ่น แต่ผมก็ไม่ได้กลิ่นที่ชัดเจนพอที่จะแยกออกว่าเป็นอะไร
ตอนนั้นมันมีสองทาง คือ ดีและแย่
ผมรีบสูดคำแรกลงลำคอ
สิ่งที่ผมเห็น กลับเป็นคนละแบบในปากผม
รสมันช่างหวาน หวานแบบเนิบช้า เหมือนคนไม่เร่งรีบอะไร ทุกอย่างมาแต่สิ่งดีๆทั้งช็อคโกแลตและAcidที่ไม่โดดแต่ละมุนลิ้น และรสสัมผัสที่ดีมาก เต็มปากเต็มคำ ผมอธิบายไม่ถูก จนผมนิ่งไประยะนึงเลยทีเดียว
พี่เจ้าของร้านถามผมเป็นอย่างไรบ้าง และเค้าก็เล่าเรื่องราวกาแฟของเขาที่ผมสนใจมากๆ
กาแฟแก้วนั้นอาจจะราคาแค่ 40 บาท เป็นกาแฟไทยที่คนอื่นอาจจะไม่ยอมรับและไม่เห็นค่า
แต่ที่นี่ทำให้ผมรู้สึกว่า ราคามันถูกเกินความสามารถมัน แต่ผมก็รู้สึกดีที่ อย่างน้อย คนทั่วไป จะได้มีกาแฟที่ราคาถูกมาก เมื่อเทียบกับรสชาด มันคือกำไรของคนกิน
และกาแฟแก้วนั้น ทำให้ผมตื่นจากความฝันอันเบื่อหน่าย และทำให้มีพลังในการสู้ชีวิตไปอีกซักครั้ง
สมกับคำว่า
"Life start with good coffee"
ชีวิตเริ่มต้นด้วยกาแฟดีๆ
01:33 .. 15 aug 57
ผมมีถ้วแบบนี้อยู่ใบนึงนะ อิอิ
ตอบลบ